اظهارات تکان‌دهندۀ فرمانده ناتو/ جیب مقام‌ها مهم‌تر از خون سربازان ماست؟

در حالی که حکومت وحدت ملی این روزها شدیدا به باد انتقادهای زیادی از جناح‌های مختلف گرفته می‌شود، انتقادی از قرماندهی نیروهای امریکایی و ناتو در افغانستان نیز وارد شد.

جنرال جان نیکلسون؛ فرمانده عمومی نیروهای امریکایی و ناتو در افغانستان در اظهاراتی به سی‌ان‌ان گفته که افزایش تلفات نیروهای امنیتی افغانستان ناشی از بد مدیریتی است.

او هشدار داده که امکان دارد، تلفات نیروهای امنیتی افغان به‌خصوص پولیس در سال روان نظر به سال گذشته افزایش یابد.

گفتنی است که در سال گذشته حدود ۵هزار سرباز نیروهای امنیتی ما در جنگ با طالبان جان داده و ۱۵هزار دیگر زخمی شده‌اند.

نیکلسون گفته است:« یکی از عوامل اساسی تلفات بالا، نارسایی و ضعف رهبری در سطوح مشخصی بوده است. اول از همه، این مشکل در صفوف پولیس دیده می‌شود و بعد به میزان کمتری در اردو نیز وجود داشته است.»

او همچنان گفته که افسران جوان پولیس که در پوسته‌های امنیتی جان‌های خود را از دست می‌دهند، همیشه به اندازه کافی غذا، آب و تسلیحات ندارند و فرماندهان آن‌‌ها نیز ممکن است همراه‌شان نباشد.

آقای نیکلسون علت اساسی افزایش تلفات نیروهای امنیتی افغان را مدیریت نادرست و نارسایی رهبری جنگ تعریف کرده تلویحن وزارت داخله افغانستان را متهم به فساد کرده است.

این درحالی است که در ماه‌های اخیر میزان تلفات و تسلیم شدن نیروهای امنیتی در ولایت‌های کندز، هلمند و … دیگر بالا بوده و علت اکثر این موارد نرسیدن به موقع کمک‌ها و نیازهای اساسی سربازان از قبیل غذا و مهمات خوانده شده است.

هرچند بارها از سوی منابع داخلی این انتقادها علیه فساد و بد مدیریتی نیروهای امنیتی وارد شده و شکایت‌های سربازان در خطوط مقدم نبرد نیز گویای همین واقعیت بوده‌اند ولی هیچ گاهی از سوی منابع مسوول جدی گرفته نشده است. حالا که یک مقام ارشد نظامی ناتو از این مساله ابراز نگرانی کرده است معلوم می‌شود که عمق فاجعه هولناکتر از آن است که تا حال به مردم می‌رسیده است.

نهادهای غربی که در افغانستان در بخش‌های مختلف حضور دارند، کمتر حاضر به انتقاد علیه حکومت افغانستان می‌شوند و یا هرگز به چنین انتقادهای تندی دست نمی‌یازند، اما معلوم می‌شود که تلفات نیروهای امنیتی کشور در جبهات جنگ نگران‌کننده است.

تنها دو سال می‌شود که مسوولیت کامل امنیت به عهده نیروهای امنیتی کشور سپرده شده است؛ هرچند از همان ابتدای عهده‌دار شدن مسوولیت کامل امنیتی، تلفات نیروهای امنیتی کشور اتومات بالا رفت، ولی نه به میزانی که این روزها از نیروهای ما قربانی می‌گیرد.

فساد بالاخره این مملکت را با ادعای تاریخی پنج‌هزار ساله‌اش زمینگیر خواهد کرد. به همه معلوم است که حکومت هزینه ۳۵۰ هزار نیروی مسلح را سالانه از ایالات متحده امریکا نقدن دریافت می‌کند، در حالی که گفته می‌شود سقف نیروی موجود در قالب نیروی مسلح کشور به ۳۰۰ هزار هم نمی‌رسد. ممکن دلایلی زیاد داشته باشد که حالا فرصت برشماری آن نیست؛ اما علت چیست که سربازان روزها و هفته‌ها با کمبود و حتا نبود آب، غذا و مهمات دست‌وپنجه نرم می‌کنند تا اینکه یا تلف می‌شوند و یا هم مجبورند با تسلیم شدن به طالبان جان‌های خود را بخرند؟

پاسخ مسوولان نهادهای امنیتی به این سوال چه خواهد بود؟ لابد فساد است؛ زیرا در سکتور امنیتی بهانۀ نبود یا کمبود بودجه معنا ندارد؛ چون از لباس گرفته تا غذا، مهمات، روغنیات و معاش نیروهای امنیتی را ایالات متحده امریکا نقدا پرداخت می‌کند.

پس اگر چنین است چرا از فساد جلوگیری نمی‌شود؟  پاسخ روشن است. اگر اراده‌یی وجود می‌داشت تا حالا کارهای زیادی انجام می‌شدند؛ از جمله پرونده کابل بانک باید حالا مختومه می‌بود که متاسفانه چنین نیست و سر مردم فقط از آب چرب شد.

وقتی دیده می‌شود فساد رو به گسترش است و حتا موجب افزایش تلفات هولناک سربازانی می‌شود که حافظ قدرت حضرات عالی رییس‌جمهور و رییس اجرایی هستند؛ نتیجه این است که هنوز بحث جیب مقام‌ها مهم‌تر از جان سربازن، جان مردم ملکی و مهم‌تر از بقای این ملت است. ناگفته نباید گذاشت که با گسترش نا امنی‌ها و افزایش تلفات نیروهای مسلح، تلفات مردم ملکی نیز افزایش یافته است.

شرایط موجود در کشور ما حکم می‌کند که سربازان با دل‌های گرم وعشق سرشار از وطن، از میهن و نوامیس ملی دفاع کنند، در عین زمان وظیفه مردم و دولت است که از این سربازان با تمام امکانات حمایت کنند. اما وقتی غذای سادۀ سربازان دزدی می‌شود، وقتی مرمی سربازان دزدی می‌شود، وقتی تیل وسایط سربازان دزدی می‌شود، وقتی معاش سربازان دزدی می‌شود و بالآخر وقتی با خون سربازان معامله می‌شود، چه امیدی برای حفظ استقلال وتمامیت ارضی باقی می‌ماند؟

مردم افغانستان! هشدار صریح‌تر از این چه باید باشد تا بدانید که خون فرزندان شما در بدل قیمت غذایی قربانی می‌شود که از خود فرزندان شما در سنگر جنگ است.

اگر نه چنین است، یعنی بر فرض بحث فساد مطرح نیست، فاکت بعدی این خواهد بود که آگاهانه و عامدانه فرزندان مردم گوسفندگونه به دهن گرگ تروریزم افگنده می‌شوند و مقام‌های مسوول این را به‌خوبی می‌دانند.

به‌ هر ترتیب، محافل سیاسی و نهادهای رسانه‌یی ما تا زمانی مسایل را جدی نمی‌گیرند که از دهن یک خارجی خارج نشده باشد، ولی واقعیت این است که کارد به استخوان مردم رسیده است. بیش از این فریب و شعارهای تهی نه تنها موجب افزایش تلفات نیروهای مسلح و مردم ملکی خواهد شد که بقای حکومت وحدت ملی را با پرسش های جدی روبه‌رو خواهد ساخت.