بامیان با توجه به پتانشیل بالقوه‌یی که دارد در 15 سال گذشته از فرصت‌های بازسازی و توسعه اقتصادی چندان بهره‌مند نبوده است. شاید عوامل متعددی در کار بوده، ولی بی‌مهری دولت مرکزی یکی از اسباب جدی این بی‌بهرگی است. در کنار آن حکومت‌های محلی نیز به‌دلیل بی‌ظرفیتی‌ها این فرصت طلایی را از بامیان گرفتند.
در زمان خانم سرابی که حدود هفت سال در آن دیار باستانی بر کرسی ولایت تکیه زده بود، آن هم زمان اوج کمک‌های غرب و شرق به افغانستان، متاسفانه در بامیان با توجه به ظرفیت محیطی که برای بازسازی وجود داشت، اصلن کاری انجام نشد. در زمان حکومت خانم سرابی آنچه در بامیان خیلی شیوع یافته بود کاوشگری‌های خودسر به‌نام کمیته‌های حفاظت از میراث‌های فرهنگی تحت ریاست ایشان بود.
بامیان یکی از نادرمکان‌های تاریخی با جلوه‌ها و منظره‌های طبیعی زیبا در منطقه است. دونرهای غربی هم به‌دلیل ظرفیت‌های امنیتی و هم به موجب ظرفیت‌های محیطی بدون تردید به برنامه‌های مناسب و سنجیده از سوی حکومت لبیک می‌گفتند، اما متاسفانه عوامل یادشده این فرصت را از بامیان گرفت.
ولی با همه این کم‌کاری‌ها و تنبلی‌ها حالا یونسکو تصمیم گرفته که مجمسه 35متری “شهمامه” در بامیان بازسازی گردد. در «سیزدهمین نشست متخصصان امور حفاظت از میراث‌های فرهنگی بامیان» که هفتۀ گذشته از سوی سازمان یونسکو در شهر مونشن آلمان برگزار شده بود، این مطلب نهایی شده است.
اگر این رویا به واقعیت مبدل گردد، تردیدی نیست که روی وضعیت گردشگری در افغانستان به‌خصوص در ولایت بامیان اثر مطلوبی خواهد گذاشت.
حکومت‌های پیشین اگر با ولایت بامیان از روی انصاف برخورد می‌کردند و زودتر تصمیم بر مرمت برخی از میراث تاریخی این ولایت گرفته می‌شد، حالا بامیان به یکی از منابع بزرگ درآمدی دولت به‌حیث کل و فرصت‌های خوب شغلی از آدرس توریزم برای مردم بامیان و هزاران شهروند از سایر ولایت‌های کشور به‌طور اخص فراهم می‌گشت.
پارک ملی بند امیر که یکی از بی‌نظیرترین منظره‌های طبیعی در کشور و حتا در مقیاس کشورهای همسایه می‌باشد فقط با یک نام‌گذاری باقی مانده است.
اگر حکومت‌های پیشین اجازه مصرف پول از آدرس دونرهای خارجی را هم به این ولایت داده بود، تا کنون چند برابر پول‌های مصرف‌شده پس به خزانۀ ملت اضافه شده بود. شاید در برخی از ولایت‌های دیگر ناامنی بهانۀ خوبی برای کم‌توجهی دولت مرکزی بود، ولی خوش‌بختانه بامیان این بهانه را نیز ندارد.
هرچند هنوز هم فرصت است و دیر نشده، ولی آنچه در ظاهر دیده می‌شود در اکثر ولایت‌ها برنامه‌های بزرگ انکشافی روی دست است به‌جر مناطق مرکزی. شاید حکومت جاده گردندیوال و چند جاده خوردوکلان دیگر را به رخ بامیانی‌ها و مردم مناطق مرکزی بکشاند که مردم مناطق مرکزی به آن نیز شکرگذار هستند، به هر برنامه بازسازی لبیک می‌گویند و تا حد توان از برنامه‌های توسعه‌یی حمایت می‌کنند، اما آن جاده فقط مربوط مناطق مرکزی نیست و یک جاده ملی است که شرق، غرب، شمال و جنوب کشور را به هم وصل می‌کند.
صنعت گردشگری، یکی از بزرگترین صنایع اقتصاد امروزی است. افغانستان با ظرفیت خوب گردشگری که دارد اما در یک‌ونیم دهۀ اخیر اصلن روی این صنعت و زیرساخت‌های آن توجهی نشده است. بامیان و فرصت‌های اقتصادی آن ولایت فقط مربوط مردم مناطق مرکزی نه که یک پتانشیل قوی اقتصاد ملی است.
توقع می‌رود این بار این برنامه حمایت کامل حکومت مرکزی و حکومت محلی بامیان را با خود داشته باشد.
مردم بامیان توقع دارند حکومت وحدت ملی با دقت نظر و برنامه‌های ملی که در دستور کار دارد، این پروژه را نیز حمایت کرده روند آن را تسریع بخشد.
سید امین بهراد
