نهادهای مرتبط با مبارزه علیه مواد مخدر، هر از گاهی اقدام به جمع‌آوری معتادان از سطح شهر به خصوص زیر پل سوخته می‌کنند که طی چند سال اخیر چندان مثمر نبوده است.
در تازه‌ترین اقدام، روز یکشنبه (5 جدی) حدود 400 معتاد را از ساحۀ پل سوخته جمع‌آوری کردند و برای درمان به کمپ فینکس انتقال داد. هرچند این اقدام انسانی و خوب است، ولی تاکنون جواب نداده و هر روز تعداد معتادان فزون‌تر می‌شود.
هنگام جمع‌آوری معتادان از ساحۀ پل سوخته، شماری از آنان به گونۀ اعتراض فریاد می‌کشیدند: «به جای اینکه ما را جمع می‌کنید، بروید پولیس‌هایتان را جمع کنید که مواد توزیع نکنند.»
احمدالله فرد معتاد می‌گوید: هفت سال است در زیر پل زندگی می‌کنم و تاکنون سه بار به کمپ‌های درمانی رفته‌ام، ولی نتوانسته‌ام ترک کنم.
او گفت: وقتی ترک می‌کنم و دوباره به جامعه برمی‌گردم، به صورت آسان به مواد دسترسی پیدا می‌کنم و این باعث می‌شود دوباره به مواد مخدر روی بیاورم.
این معتاد علاوه کرد که برخی از سربازان پولیس و یا جنایی در توزیع مواد مخدر یا با دست‌فروشان مواد دست دارند و از آنان باج می‌گیرند و اجازه توزیع می‌دهند.
در وقتی که این معتاد؛ پولیس و ماموران جنایی را متهم به همکاری و باج‌گیری می‌کرد، برخی از ماموران حاضر و شاهد ماجرا گفته‌های او را هذیان بیان کردند.
بازمحمد احمدی، معین مبارزه با مواد مخدر وزارت امور داخله اما بر گفته‌های این معتاد مهر تایید زد و گفت: انکار کردنی نیست که برخی از ماموران نهادهای امنیتی در توزیع مواد مخدر همکاری می‌کنند.
آقای احمدی در نشستی خبری که به منظور جمع‌آوری معتادان برگزار شده بود گفت که در سال جاری 721 تن از ماموران پولیس که در توزیع مواد مخدر دست داشتند و یا همکاری می‌کردند، دستگیر کرده‌ایم.
معین مبارزه با مواد مخدر وزارت امور داخله همچنین گفت که دولت متعهد به مبارزه با مواد مخدر است و در این راستا از هیچ گونه تلاشی دریغ نمی‌کند.
این گفته‌ها -جمع‌آوری معتادان و مبارزه با قاچاق‌بران- چندین سال است که از سوی نهادهای مرتبط با مبارزه علیه مواد مخدر ایراد می‌شود، ولی بر اساس گزارش‌ها، نه تنها کشت مواد مخدر افزایش یافته است، آمار معتادان نیز به صورت سرسام‌آوری در شهرهای بزرگ رشد کرده است.
مسوولان وزارت‌های صحت عامه و مبارزه با مخدر، علت افزایش معتادان را؛ مهاجرت معتادان از شهرهای کوچک به پایتخت عنوان می‌کنند. آنان بر این باورند که تعداد زیادی از معتادان درمان می‌شوند و به جامعه بر می‌گردند.
وزارت صحت عامه می‌گوید که به دلیل نبود وضعیت اقتصادی مناسب، اعتماد جامعه به معتادان و کار، بیش از 50 درصد معتادان بعد از درمان دوباره به اعتیاد روی می‌آورند.
حال سوال این‌جاست، اگر در هر دوره‌یی که وزارت‌های صحت، داخله و مبارزه با مواد مخدر، معتادان را جمع‌آوری می‌کنند و حدود 50 درصد آنان درمان می‌شوند؛ چرا هنوز هزاران معتاد در زیر پل سوخته در بدترین وضع زندگی می‌کنند؟ و سوال دیگر اینکه چرا دولت برای جمع‌آوری و انتقال معتادان به نقطه‌یی دیگر اقدامی نمی‌کند؟
زنان معتاد در همسایگی مردان
در ساحۀ پل سوخته، علاوه بر حضور هزاران مرد معتاد، نزدیک به ده تن زن معتاد نیز در این مکان به سر میبرد که نصف آنان بدون سرپرست و یا شوهر هستند.
حضور زنان بی‌سرپرست معتاد در بین مردان معتاد، امکان مقاربت‌های جنسی در بدل پول یا مواد مخدر را افزایش می‌دهد و این عمل نیز ممکن است به دلیل رعایت نکردن نکات بهداشتی به بیماری‌های میکروبی بینجامد. از طرفی دیگر نیز ممکن است معتادانی برای تامین پول یا خوراک مورد نیاز خود دست به چور و چپاول رهگذران بزند که در صورت درگیری امکان انتقال ویروس‌های میکروبی نیز زیاد است.
سال گذشته دولت در نظر گرفت که معتادان را از ساحۀ پل سوخته بیرون کند و به مکانی دیگر منتقل کند، ولی این امر تحقق نیافت و هنوز نیز صدها معتاد در این محل زندگی می‌کنند که مزاحمت زیادی را برای عابران و باشندگان نواحی شش و سیزده شهر کابل ایجاد می‌کنند.
بر اساس آمارهای وزارت صحت عامه حدود سه میلیون معتاد در کشور وجود دارند که یک میلیون آنان را زنان و حدود 100 هزار تن دیگر را کودکان تشکیل می‌دهند.
علی‌رضا احمدی/ راه مدنیت
