رییس‌جمهور لطف کرد و به بعضی از خبرنگاران کشور به‌مناسبت روز جهانی مطبوعات و قلم مدال داد. شرایط مدال دادن معیارهای چندان سختی نیست؛ مثلا همین که شما در نشست‌های خبری رییس‌جمهور روزۀ سکوت بگیرید، آدم خوبی باشید و سوال‌های سخت سخت نکنید مدال می‌گیرید.
در بسیاری از موارد شما باید از یک چیغ موزون و خوش‌صدای رییس‌جمهور، مناسبات تیره میان افغانستان و کشورهای منطقه را تحلیل کنید. همین‌طور به رمز و رازهای دستانش که یک‌باره به هم قفل می‌شوند و اصلا قرار نیست باز شوند باید پی ببرید که روابط کاملا قطع و تیره و سیاه شده است.
یعنی در این گونه موارد بدانید که رییس‌جمهور مثلا از فرم دهان شما خوش‌اش نمی‌آید. یا بینی شما از حد معمول باریکتر است. اینجاست که اگر ناگهان به شما گفت: «ای خربوزه‌فروش بیشی سر جایت» شما تعجب نکنید. شاید شما خربوزه‌فروش هستید اما ناگهان آمدید از بیکاری خبرنگار شدید. یعنی باید در این شرایط حاد چیزی نگویید؛ چون او به شما فرصت می‌دهد از آزادی بیان استفادۀ مطلوب کرده و کمی نفس بکشید.
یک روز خلیفه رحیم‌داد آمد در یک نشست خبری. بندۀ خدا می‌خواست یک سوال کند، اما برایش اجازه دادند تا نیم سوال کند. بعد وی خواست بپرسد که جناب رییس‌جمهور … محافظان رییس‌جمهور لطف کردند و آن را مانند رواش تازۀ بازار پل خشتی، از ارگ انداختند بیرون. یعنی خوب نیست وقتی برایش اجازه می‌دهند نیم سوال کند؛ خلیفه رحیم‌داد با کمال وقاحت بیاید و از رییس‌جمهور بپرسد که سرنوشت کمیسیون حقیقت‌یاب بیست و پنج حادثۀ قبلی چی شد؟
خب، طبیعی است که این جناب خلیفه رحیم‌داد نه مطبوعاتچی است، نه خبرنگار و نه اهل رسانه. در غیر آن می‌دانست که در این گونه موارد کسی این سوال را خارج از چوکات نمی‌پرسد. به‌طور مثال باید سوال می‌کرد که مصارف پوفک «لینا» در ارگ ریاست جمهوری از کود ۹۱ اجرا می‌شود و یا از بودجه انکشافی صندوق بین‌المللی پول برای انکشاف روستاهای افغانستان ….
بنابراین من بسیار خوشحال شدم که در بین چهره‌های مدال‌گیرنده عزیزانی را می‌بینم که با کمال تواضع و خشوع و سجود اصلا اهل جنجال و یخن‌گیری و سر به سر گذاشتن رییس‌جمهور نیستند. یعنی برای خودشان بد می‌دانند که مثلا وقتی می‌گویند شما حق سوال کردن ندارید، بعد یک آدم با هویت خبرنگار بیاید و بگوید: چرا حق نداریم، ما حق داریم. یعنی بیرون از ارگ حق داشتیم و حالا هم باید داشته باشیم. بعد با این حال یکی می‌آید و پس کلۀ‌تان به‌صورت سیستم دوقفاقه می‌زند که این هم حق شما جناب خبرنگار….
در نتیجه امیدوارم خبرنگاران عزیزی که تا حالا از رییس‌جمهور مدال نگرفتند، ببینند کجای کارشان مشکل داشته که مدال میرمسجدی خان و یا مدال ملالی را برای‌شان ندادند.
خب، نیاز است کمی مقامات دولتی را درک نمایند، حس‌شان کنند، اصلا بو کنند و ببینند چه حس و بویی دارند. حیف است که در این کشور بیایی و سوال کنی. خب، سوال نکن. مثلا خبرنگار باشی و سوال نکنی و بعد اسمت را با خط زرین در تاریخ کشور بنویسند که فلانی این‌قدر آدم خوبی بود که در نشست‌های خبری رییس‌جمهور از حجب، حیا و شرم اصلا حرف نمی‌زد؛ خدا روزی و مدال‌اش را زیاد کند ….
گزنه/ طنز راه مدنیت
نویسنده: مهدی ثاقب
