کتاب شعر «رفتن، رسیدن نیست» از مجموعه اشعار ضیا رفعت در حضور تعداد زیادی از شاعران، سیاست‌مداران و اهل فرهنگ رونمایی شد.
سخن‌رانان این محفل مجموعه شعر «رفتن، رسیدن نیست» را کتابی درخور تامل و احمدضیا رفعت را شاعری بااسلوب و دارای جایگاه در کشور عنوان کردند.
محمود جعفری، شاعر و استاد دانشگاه که در محفل روز دوشنبه حضور داشت، گفت: این کتاب با سایر کتاب‌های شعر متفاوت و بسیار خواندنی است.
آقای جعفری علاوه کرد که این کتاب از نظر ردیف، ترکیب‌سازی، جابه‌جایی جمله و موسیقی شعر در نوع خود بی‌نمونه است و شاعر با مهارت زیادی کار کرده است.
به گفته وی، شاعر در این دفتر، نگاهی متفاوت نسبت به زندگی دارد و همانند سایر شاعران از زندگی شکایت نمی‌کند.
گفتنی است که مجموعه «رفتن، رسیدن نیست» به سبک غزل سروده شده و در خود 160 غزل را جای داده است.
سید رضا محمدی، رییس اتحادیه نویسندگان و شاعر نیز در این محفل حضور داشت. او رفعت را شاعری خواند که در بین شاعران افغانستان دارای جایگاه است.
آقای محمدی با انتقاد از وضعیت شعروشاعری در کشور گفت که بازار شعروشاعری نیز همانند سایر امور کشوری دارای مافیا شده است.
وی ادامه داد که شعر در اروپا در میان قشر نخبه زمینه‌ساز برای اندیشه‌های فلسفی بود و شاعران زیادی بودند که به فیلسوفان، خط فکری می‌دادند.
رییس اتحادیه نویسندگان به شاعران چند سده پیش این مرزوبوم نیز اشاره کرد و گفت: شاعران پیشین ما هم این‌گونه بودند ولی اکنون شاعران انگشت‌شماری داریم که زمینۀ تفکر فلسفی را فراهم کنند.
وی رفعت را در زمرۀ این شاعران انگشت‌شمار حساب کرد.
قنبرعلی تابش استاد دانشگاه و شاعر، در حاشیۀ این محفل به روزنامۀ راه مدنیت گفت: مجموعه شعر رفعت، نسبت به مجموعه قبلی‌اش از نظر هنری و محتوایی دارای نقاط ضعف است.
آقای تابش اضافه کرد، در مجموعه‌های قبلی وی شعرهای اجتماعی جای داشت، اما در مجموعه کنونی فقط شعرهای عاشقانه است که این نوع شعرسرایی، نقطۀ ضعف محسوب می‌شود.
گفتنی است که این مجموعه شعری پنجمین مجموعه احمدضیا رفعت است.
بازار شعروشاعری
هرازگاهی در کابل و برخی از ولایت‌های کشور کتاب‌های شعر منتشر می‌شود، اما بازار فروش چندانی ندارد و اکثر کتاب‌های چاپ شده در کتاب فروشی‌ها خاک می‌خورند.
قنبرعلی تابش دراین‌باره می‌گوید: در کشور به‌طور کل «فرهنگ خواندن» وجود ندارد و به صورت مشخص به عرصه شعرخوانی نیز توجهی نمی‌شود.
آقای تابش تصریح می‌کند که قلمرو زبان فارسی، روزگاری مهد شعر بود و با سایر نقاط جهان فرق داشت، اما اکنون آن سابقۀ درخشان با رکود مواجه شده است.
این استاد دانشگاه می‌گوید که تنها روزنۀ امید، اندک جوانانی است که به شعروشاعر عشق می‌ورزند و در این قسمت تلاش و تحقیق می‌کنند.
لازم به ذکر است که میانگین مطالعه در کشور بسیار اندک است و شعروداستان می‌تواند زمینه‌ساز خوبی برای عادت‌کردن جوانان به مطالعه شود.
