راه مدنیت: سرور دانش، معاون دوم ریاست‌جمهوری می‌گوید که صلح «عادلانه» و «پایدار» تنها راه نجات افغانستان است، اما گروه طالبان هنوز هم از صلح فرار می‌کنند و به سیاست جنگ، حذف و انحصار می‌اندیشند. این گروه باید بداند که در این سرزمین هیچ‌کس تسلیم زور و ترور نمی‌شود و از تهدیدات آن‌ها کسی نمی‌هراسد.
آقای دانش به مناسب هفت ثور، در صفحۀ رسمی فیس‌بوکش نوشته که کشتار هدفمند مردم بی‌گناه نه راه حل، بل یک جنایت ضد انسانی است و نشان می‌دهد که گروه طالبان نه به‌ارزش‌های دیانت و اسلامیت باور دارند و هم نه به‌منافع ملی و مشترکات وطن‌داری و میهن‌دوستی.
او می‌گوید که از هفت ثور خونین باید عبرت گرفت و منطق «انحصار» باید بشکند و «سیاست حذف» باید از افغانستان برچیده شود و در غیر آن این دور و تسلسل همچنان ادامه خواهد یافت.
وی تاکید کرد که مردم امروز افغانستان، مردم دیروز نیست که به انحصارطلبی، زورگویی و سیاست‌های «حذف» گردن نهند و سکوت کنند.
معاون ریاست‌جمهوری علاوه کرد: «ما در هشت‌ثور هم از هفت‌ثور، آن‌چنان‌که باید نیاموختیم و بر سیاست‌های ناروا و ناپسند دیگر پای فشردیم و بار دیگر سیاست تکیه بر قدرت از طریق زور و انحصار ادامه یافت و ظهور تعصب، افراط‌گرایی و تروریزم و انتحار را باعث گردید.»
او از هفت ثور به‌عنوان یک روز خونین در تاریخ یاد نمود و گفت: روزی که روزهای خونین دیگری را در پی داشت و این بدان معناست که جنگ هیچ‌گاه نمی‌تواند راه حل باشد. او ادامه داد که خون همواره خون در پی دارد و خشونت هم خشونت و این درس همیشگی تاریخ است.
آقای دانش می‌گوید که امروز باید همه گروه‌های سیاسی و سیاست‌ورزان کشور به‌شمول مخالفان دولت دربارۀ سیاست انتقال خونین قدرت و سیاست جنگ، جنگ تا پیروزی، تجدید نظر کنند. این روش برای دولت-ملت‌سازی و حکومت‌داری جوابگو نیست و در هیچ جای دنیا هم جواب نداده است.
وی تصریح کرد: «۴۳سال از ۷ثور ۵۷تا ۷ثور ۱۴۰۰، برای همه ما گفتنی‌ها، آموختنی‌ها و عبرت‌های فراوانی دارد که اگر از آن نیاموزیم، سال‌های متمادی دیگر نیز در گرداب خشونت و منازعه باقی خواهیم ماند. در ۷ ثور ۵۷هم عده‌‌یی هورا کشیدند و برای پیروزی خود جشن گرفتند و پایکوبی کردند، اما آن پیروزی‌یی که بر شطی از خون استوار باشد هیچ‌گاه پیروزی واقعی نبوده؛ بل ناکامی‌های تلخ‌تری در بطن خود نهفته خواهد داشت.»
هفتم ثور سال ۱۳۵۷خورشیدی، روزی است که کودتایی خونین با حمایت شوروی سابق در افغانستان به وقوع پیوست که منجر به سقوط دولت جمهوری داوودخان گردید.
