راه مدنیت: نشستی به‌خاطر بازاریابی برای محصولات زراعتی کشور و صادرات آن با حضور رییس‌جمهوری، غنی و مسوولان وزارت زراعت و مالیۀ کشور برگزار شد که بر ایجاد مجتمع زراعتی در چهارزون کشور تاکید صورت گرفت.
در این نشست خاطرنشان گردید، ایجاد مجتمع زراعتی از قندهار آغاز و بعدا در سایر زون‌های کشور تطبیق می‌شود. هم‌چنین در مورد مارکیت‌شناسی و اینکه این مارکیت‌ها به‌کدام محصولات زراعتی افغانستان ضرورت دارند، بحث صورت گرفت.
از سویی هم، محمداشرف غنی، رییس‌جمهوری کشور در این نشست گفت که باید با سکتور خصوصی کار شود تا مشخص شود چگونه می‌توانیم سطح صادرات به‌ویژه صادرات اقلام زراعتی افغانستان را افزایش دهیم.
رییس‌جمهوری، غنی افزود که امارات متحدۀ عربی، قطر، کویت و عربستان سعودی، مارکیت‌های خوب برای محصولات زراعتی ما می‌باشند. آقای غنی تاکید داشت، ابتدا دیتابیس محصولات زراعتی ایجاد و میزان صادرات و واردات ما مشخص می‌گردد.
هم‌چنین وی گفت: از ظرفیت سکتور خصوصی در زمینۀ افزایش صادرات محصولات زراعتی باید استفاده بهتر صورت گیرد.
در این نشست که مسوولان وزارت‌های زراعت، آبیاری‌ومالداری، مالیه و شمار دیگری از نهادهای ذیربط حضور داشتند، در خصوص ایجاد مجتمع زراعتی در چهارزون کشور برای پروسس و صادرات میوه‌جات تازه و خشک، بحث و تبادل نظر صورت گرفت.
در عین حال، بانک جهانی با نشر گزارش گفته بود که سکتور زراعت در افغانستان به‌گونه سنتی یکی از شاخص‌های بالقوۀ اقتصادی محسوب می‌گردد و یکی از مهم‌ترین و تاثیرگذارترین عامل رشد اقتصادی در این کشور به‌شمار می‌رود.
در این گزارش آمده که حدود ۷۰درصد مردم در مناطق روستایی زندگی می‌کنند و بیش‌تر در مزارع زراعتی مشغول کارند و ۶۱درصد خانوارها درآمد شان را از سکتور زراعت به‌دست می‌آورند.
هم‌چنین بانک جهانی تصریح کرد، با وجود رشد کم اقتصادی که منجر به کاهش سهم سکتور زراعت در اقتصاد افغانستان گردیده، اما این سکتور ۴۰درصد فرصت‌های شغلی را برای مردم فراهم ساخته است. تدوین پالیسی و سرمایه‌گذاری‌ها می‌تواند منجر به رشد بالقوه سکتور زراعت در کاهش فقر و ُرشد اقتصادی پایدار از طریق ایجاد فرصت‌های کاری، بهبود حاصلات و مشارکت سراسری گردد.
هم‌چنین در شرایط کنونی، کشاورزی در افغانستان بهترین و شاید تنها گزینه برای ایجاد زیر ساخت‌های اقتصادی باشد. به‌گفتۀ جانسون و ملور (۱۹۶۱) زراعت نه‌تنها نقش انفعالی در توسعه ایفا نمی‌کند، بل می‌تواند در پایه‌ریزی ساختاری اقتصادی در کشورهای رو‌به توسعه، پنج کمک مهم را انجام دهد که عبارت از: «فراهم‌آوری نیروی کار، سرمایه، ارز، مواد خام برای بخش روبه‌رشد صنعتی و ایجاد بازار مناسب برای کالای صنعتی تولید شده در داخل.»
