بسیاری از مشکلات مربوط به بارداری و کویید۱۹ هنوز بررسی نشده است. ما می‌دانیم که ابتلا به این بیماری در دورۀ بارداری می‌تواند شدیدتر بوده و خطر بیشتری برای تولد زودرس به همراه داشته باشد، اما چگونه این عفونت در مراحل مختلف بارداری بر فرد تأثیر می‌گذارد؟ یا جنین در حال رشد؟ هیچ‌کس به طور قطع نمی‌داند. آیا واکسیناسیون به کاهش این خطرها کمک می‌کند؟
این واکسن‌ها هرگز روی افراد باردار آزمایش نشده‌اند. برخلاف عملیات‌های جراحی انتخابی که بسیاری از آن‌ها در زمان افزایش موج بیماری به زمان دیگری موکول شده‌اند، زایمان را نمی‌توان به تعویق انداخت. بارداری و زایمان در دوران این پاندومی با چه مشکلات مضاعفی همراه است؟ و تصمیماتی که والدین نوزادان با آن روبه‌رو هستند، از جمله رسیدگی‌های اولیه به نوزاد در ایزوله، چه مقدار به استرس‌های معمول خواهد افزود؟
حتی در تاریک‌ترین روزهای پاندومی، همچنان دنیا پذیرای زندگی‌های نو بوده است، اما کویید۱۹ این ابتدایی‌ترین اقدام بشر را در این سال که بیماری همه‌جا را فرا گرفته، با خطرهای بیشتر مواجه کرده است.
زنان در دوران بارداری اغلب مشکلات صحی خاص این دوره را متحمل می‌شوند و در دوران بیماری‌هایی این‌چنینی زنان و نوزادان بسیار آسیب‌پذیرتر از قبل بوده‌اند.
در طی شیوع ابولا در آفریقای غربی، محققان تخمین می‌زنند که زنان و کودکان نسبت به خود بیماری، بیشتر به خاطر تأثیرهای غیرمستقیم اپیدمی جان خود را از دست داده‌اند. زنان دسترسی به مراقبت‌های صحی نداشتند، در دوران بارداری کمتر تحت مراقبت داکتر بودند و احتمال زایمان در خانه بیشتر بود که هم برای مادر و هم طفل خطرناک‌تر است. دسترسی زنان به مراکز صحی درمانی به دلیل افزایش موانع جسمی و مالی و همچنین ترس از سرایت عفونت دشوارتر شد. زنان دیگر در صورت مشکوک‌بودن به ابولا، از رسیدگی‌های صحی محروم شدند.
تیم رابرتون، محقق صحی بین‌الملل در دانشکده طبی جان هاپکینز، معتقد است این اتفاق ممکن دوباره رخ دهد. در بهار گذشته، رابرتون، سناریوهای مختلف شدت کویید۱۹ را در ۱۱۸کشور با درآمد کم و متوسط مودل‌سازی کرد و دریافت که در بهترین حالت بیماری منجر به ۱۲۲۰۰ مرگ در میان مادران طی شش ماه می‌شود. بدترین حالت این است که این پاندومی موجب مرگ ۵۶۷۰۰ زن باردار دیگر شود. این میزان مرگ مادران در ماه ۳۸٫۶ درصد است.
بیشتر این مرگ و میرها ارتباطی با مبتلاشدن به کویید۱۹ ندارد. شصت درصد آن به چهار اقدام مداخله‌‌یی در هنگام زایمان مربوط می‌شود؛ تجویز دواهای تزریقی به رحم، انتی بیوتیک‌ها، ضد‌تشنج‌ها و محیط‌های تمیز تولد. یعنی تقریبا تمام علل مرگ با مراقبت صحی کافی قابل پیش‌گیری است.
آیا آن مودل‌ها محقق شده‌اند؟ رابرتون می‌گوید: «سنجش میزان مرگ و میر مادران از نظر تجربی بسیار دشوار است، زیرا این روش‌ها پیچیده هستند. مدتی نمی‌توانیم وضعیت واقعی را مورد ارزیابی قرار دهیم.»
تنها چیزی که او می‌تواند بگوید این است که تعداد کمتری از افراد برای مراقبت به مراکز صحی مراجعه کرده‌اند: وی اطلاعات منتشرنشده‌یی را مشاهده کرده که نشان می‌دهد در حد فاصل میان اپریل و جون، ۱۰تا۲۰ درصد کاهش در مراجعات وجود داشته است. بارداری و زایمان نیز همین روند را دنبال می‌کند. رابرتون می‌گوید، زنان کمتری برای زایمان مراجعه کرده‌اند.
زایمان بیشتر در خانه به این معناست که افراد بیشتری بدون دسترسی به دواهایی که می‌توانند مشکلات معمول مانند خون‌ریزی پس از تولد را متوقف کنند، زایمان می‌کنند.
رابرتون می‌گوید: «اگر آن‌ها عارضه داشته باشند، نمی‌توانند به سرعت به مراکز صحی مراجعه کنند. حتا اگر بروند، به خاطر کویید۱۹ زنجیره تامین دوا مختل شده. بنابراین ممکن است دواهای لازم برای کمک به مشکلات زایمان در کلینیک‌ها وجود نداشته باشد. یک نظرسنجی توسط سازمان جهانی صحت نشان داد که ۹۰درصد کشورها در سیستم مراقبت‌های صحی خود از جمله دواها و خدمات تنظیم خانواده دچار اختلال شده‌اند که هر دو مورد می‌تواند بر مرگ و میر مادران تأثیر بگذارد.
برای افراد بارداری که مبتلا به کویید۱۹ می‌شوند، عوارض چند برابر می‌شود. برای مثال، زنی که نتیجه تست‌اش مثبت باشد لکه ننگ خانواده می‌شود. در هند، خانواده‌‌یی پس از آزمایش مثبت ویروس کرونای یک زن باردار، او را رها کردند. در گویانا، طبق اعلام سازمان صحت، پان امریکایی (بخشی ازWHO ) پرستاری که به بیماری کویید۱۹ مبتلا شد در حالی که باردار هم بود، می‌گوید که خانواده‌اش از پذیرش وی اجتناب کردند.
افراد باردار شدیدا در معرض خطر ابتلا به کویید۱۹ هستند و در صورت ابتلا به ویروس، میزان زایمان زودرس افزایش خواهد یافت. واکسن ایمنی و تست‌های میزان اثرپذیری نیز بر آن‌ها انجام نمی‌شود، اگرچه کالج متخصص زنان و زایمان در امریکا توصیه می‌کند زنان باردار و شیرده هرچه زودتر واکسن دریافت کنند.
به توصیه این مرکز: «کارشناسان بعید می‌دانند [واکسن‌ها] خطری برای افراد باردار به همراه داشته باشد. واکسن‌های mRNA حاوی ویروس زنده‌یی نیستند که باعث ابتلا به کویید۱۹ شوند و بنابراین نمی‌توانند فردی را مبتلا به این ویروس کنند.»
حتی برای زنان بارداری که می‌توانند این دوره را به سلامت بگذرانند، حمل طفل در دورۀ این پاندومی موارد جدیدی از نگرانی و استرس ایجاد می‌کند – خصوصا برای افرادی که در انتهای طیف اقتصادی – اجتماعی قرار دارند.
مارتا پرز، عضو هیات علمی دانشکده طبی دانشگاه واشنگتن در سنت لوییس می‌گوید: «هر کجا که نوبت به افراد باردار می‌رسد، تصمیم‌گیری دشوارتر می‌شود. این مساله واقعا آزاردهنده است.»
پرز بسیاری از زنانی را که نگران از دست دادن خانه یا شغل خود در طول پاندومی هستند و پیش از این هم برای دسترسی به مراقبت‌های صحی دچار مشکل بودند، تداوی می‌کند. «این سال، سالی پر از ناامیدی و تصمیم‌های دشوار برای خانواده‌ها بوده است؛ نداشتن خانواده و دوستان در اطراف، نداشتن مراقب برای طفل»[و] تصمیم‌گیری‌ها از نظر ایمن نگه‌داشتن خود و محدودیت برای اعضای خانواده بعد از تولد طفل، مشکلات بیشتری ایجاد می‌کند. و اکنون مشکل تصمیم‌گیری در مورد تزریق یا واکسن نکردن در صورت پیشنهاد به آن‌ها نیز اضافه شده‌است.»
دانشمندان تازه تحقیقات در مورد اینکه افراد باردار چگونه با بار ذهنی پاندومی کنار می‌آیند ـ یا نه ـ را آغاز کرده‌اند. «امید کویید ۱۹» یک مطالعه بین‌المللی در مورد چگونگی تأثیر این بیماری و همچنین استرس‌های مرتبط با آن بر افراد باردار و اطفال است. محققان در حال مطالعه بر روی ۲۰۰ زن هستند، اما امیدوارند که چندین هزار زن دیگر را نیز در این مطالعه ثبت کنند – حداقل نیمی از آن‌ها سیاه‌پوست، اسپانیایی‌تبار یا طبقه کم‌درآمد باشند- و مطالعه روی آن‌ها را به مدت ۱۸ماه پس از تولد ادامه خواهد داد.
اطلاعات اولیه نشان می‌دهد که بیش از ۸۴درصد زنان از اضطراب متوسط تا شدیدی در مورد زایمان طی دوران پاندومی گزارش داده‌اند. فقط هیچ اطلاعاتی وجود ندارد که بتوان این یافته‌ها را بااسترس مربوط به بارداری و زایمان در سال‌های گذشته مقایسه کرد. مردم می‌گویند از تنها بودن بسیار ترسیده‌اند.
لورا جلیف پاولوفسکی، متخصص اپیدمیالوژی دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو که این مطالعه را رهبری می‌کند، می‌گوید: «مردم همچنین از جواب مثبت تست می‌ترسند، زیرا آن‌ها می‌خواهند در کنار نوزادان خود باشند و می‌ترسند که مجبور به جدایی شوند.» در اوایل پاندومی، برخی از شفاخانه‌ها پیشنهاد کردند مادرانی که جواب تست‌شان مثبت می‌شود، از نوزادان خود جدا شوند. بیشتر شفاخانه‌ها دیگر این کار را نمی‌کنند، اما سیاست‌ها از مکانی به مکان دیگر متفاوت است؛ «مثل اینکه هر تصمیمی نتایج مهلک خود را دارد.»
راهی که امسال زنان می‌توانند از عهده مشکلات بارداری برآیند این است که در صورت تمکین مالی تخمک‌های خود را منجمد کنند.
مرکز باروری لانگن دانشگاه نیویارک شاهد افزایش ۴۱درصدی انجماد تخمک زنان در مقایسه با مدت مشابه در سال۲۰۱۹ بوده است و اگر به مدت سه ماه رخصت نشده بودند، تجارت آن احتمالا موفق‌تر هم می‌شد. چه کسی می‌تواند فردی را به‌خاطر به تعویق انداختن دوران حمل متهم کند؟ بدون بارداری در سال جاری یا سال بعد هم به اندازه کافی فشار برای مدیریت زندگی در جامعه‌‌یی با حمایت رو به زوال اجتماعی، از دست دادن شغل و ناامنی اقتصادی وجود دارد.
پی‌نوشت: کاترین گامون؛ نویسنده مستقل علوم مستقر در سانتا مونیکای کالیفرنیاست.
منبع: سایکولوجی تودی،/ کاترین گامون/ شریفه عرفانی
