سید مسعود؛ تحلیلگر ارشد و استاد دانشگاه
جلسه مشاوران شوراي امنيت ملي كشورهاي همسايه و كشورهاي موثر در قضاياي افغانستان در دهلي نو مركز هندوستان داير گرديد. به نظر می‌رسد هند با احتياط گام برمي‌دارد. رقابت منطقه‌ای می‌رود که در اوج تنش‌ها برسد. پاکستان همسايه شرقي و چين در اين جلسه اشتراك نكردند. به دنبال آن نشستی در پاکستان نیز برگزار شد.
صف‌بندي‌های جديدی در مورد كشور ما پديد آمده است: چين و همسايه شرقي، روسيه، هند و همسايه غربی، همسايه‌هاي شمالي، امريكا با هم‌پيمانان غربي‌اش، پان‌عربيزم جديد به‌رهبري سعودي و پان‌تركيزم كه با ناتو هست و دست با روسيه و چين داده است.
حالا اما یک: تلاش صورت گيرد تا باز هم در آتش رقابت‌هاي منطقه‌ای فرو نرويم. دو: در ميدان خود حداقل يكي از بازيگرها شويم. سه: با اجراي تعاملات سياسي با كشورهاي ديگر وارد بازي گرديم. چهار: جمهوريت وقتي شكست خورد كه اپوزیسيون مسلح آن وقت از همان دروازه كه جمهوريت داخل مي‌شد؛ داخل گرديد و امتياز (امريكا داشتن) را از نزد دولت ربود. پنج: براي نجات مردم نبايد دروازه ورودي غرب را بست؛ با وجودي‌كه مي‌دانم دشوار است. شش: قدرت‌هاي بزرگ همه يك‌سان‌اند تنها لباس‌هاي ديگرگونه دارند. هفت: افغانستان براي خارج‌شدن از بحران ضرورت به حمايت يك قدرت منطقه‌ای یا جهاني ندارد؛ بل ضرورت به حمايت قدرت‌ها دارد. حمايت يك قدرت از چهل‌سال به اين‌سو شكل گرفته است، نتايج خونين تصادم قدرت‌ها تابوت‌هاي فراوان را براي ما هديه داده است، مردم از عطر مرده و تابوت خسته‌اند. و هشت: ما قادر به تامين ثبات اقتصادي، سياسي و اقتصادي كشور به‌تنهايي نيستيم، اين حقيقت را مانند زهر بايد نوشيد.
چه بايد كرد؟
١- به‌منظور ايجاد چنين قدرت ملي كه تامين‌كننده ثبات نسبي اقتصادي، سياسي و اجتماعي باشد؛ تعريف منافع همه قدرت‌هاي منطقه و جهان بر اساس منافع ملي خودمان در افغانستان ضرور است.
٢- در يك قطب رفتن، آغاز ديگر يك سمفوني خون است. يك تياتر خونين كه چهل‌سال است قدرت‌ها آن را در تياتر افغانستان به نمايش گذاشته‌اند.
٣- به پاي يك قدرت نرويد؛ بوي خون مي‌دهد، همه را بايد در يك كاسه آب داد.
سياست كنيم!
