اشاره: حمدالله محب، مشاور جوان امنیت ملی افغانستان، در این اواخر در یک سفر رسمی به هند با اجیت دووال، همتای هندی‌اش و دیگر مقام‌های ارشد شورای امنیت ملی هندوستان دیدار کرد. وی در این دیدارها روی موضوع‌های مختلف مرتبط به دو طرف صحبت کرده است. از جمله مهمترین موضوع‌های مورد بحث می‌توان به وضعیت امنیتی افغانستان همزمان با برنامه رییس‌جمهور ترمپ برای خروج نیروهای امریکایی از افغانستان، روند گفتگوها با طالبان و انتخابات ریاست جمهوری افغانستان و … اشاره نمود.
در این سفر امیتاب ریوی؛ ویراستار SNI (شبکه بین‌المللی استراتیژیک نیوز هند) مصاحبه‌یی با مشاور امنیت ملی کشور انجام داده که روزنامه راه مدنیت به‌خاطر اهمیت آن متن ترجمه‌شدۀ آن را که در فیسبوک رسمی دفتر شورای امنیت ملی کشور گذاشته شده، در این شماره نشر کرده است:
داکتر محب، شما جلسه موثری با اجیت دووال؛ مشاور امنیت ملی هندوستان و دیگر مقام‌های هندی از جمله معاونان شورای امنیت ملی این کشور؛ معاونان لوی درستیز، قوای هوایی، سکرتریت مشترک دفتر نخست‌وزیر و سفیر هندوستان در کابل داشتید. کدام موضوع‌های مورد بحث در این جلسه را می‌توانید با ما شریک سازید؟
همان‌طور که گفتید، هندوستان همکار استراتیژیک افغانستان است. هدف سفر من، تقویت همکاری‌های قبلی می‌باشد. ما درباره آنچه در حال حاضر در منطقه جریان دارد، پیشرفت‌ها در عرصه دموکراسی و تقویت بیشتر این پیشرفت‌ها و تلاش‌هایی که برای صلح افغانستان جریان دارد، صحبت کردیم. به صورت کل، بحث سالمی دربارۀ همکاری‌های دو کشور صورت گرفت، اما در کنار آن در مورد تجدید تعهدمان نسبت به یکدیگر و نسبت به امنیت منطقه نیز بحث و تبادل نظر کردیم.
هندوستان، پرسونل قوای دفاعی و امنیتی، منسوبان اردوی ملی و پولیس ملی، قانون‌گذاران و محصلان افغان را آموزش داده است. در شرایط کنونی، آیا نیاز به همکاری بیشتر در عرصه امنیت از سوی هندوستان وجود دارد؟
نمی‌خواهم در مورد موضوع‌های مشخص صحبت کنم. هدف اصلی دیدارم از هندوستان، بیشتر، انجام یک گفتگوی استراتیژیک بود. در مقطع کنونی، آنچه برای ما حایز اهیمت است، همکاری دو کشور می‌باشد مبنی بر اینکه به‌صورت جمعی، چه کاری می‌توانیم برای یکدیگر و برای تامین امنیت یکدیگر انجام دهیم. این‌ها موضوعاتی‌اند که با یکدیگر مرتبط هستند و نمی‌توان آنان را جدا از یکدیگر دانست.
شما تمایل به صحبت در مورد موضوع‌های مشخص (مورد بحث در جلسه‌یی که داشتید) ندارید. نخست‌وزیر مودی، برای اولین بار پالیسی خود را به منظور دادن چهار هلیکوپتر Mi-25 تهاجمی به شما (افغانستان) تغییر داده است. به ما گفته شده که تلاش‌ها برای تدارک چهار بال هلیکوپتر دیگر از بلاروس برای تسلیم دادن به افغانستان جریان دارد. این کار تا چه حد با پیشرفت همراه بوده است؟
امید دارم که دو بال از هلیکوپترهای متذکره را در ماه مارچ دریافت کنیم. باید گفت که این پروسه مدت زمانی را در بر خواهد گرفت. دو بال دیگر در ماه جون یا جولای به دسترس ما قرار خواهد گرفت. این تنها موضوع آمادگی است و هلیکوپترها در آینده نزدیک (به افغانستان) خواهند رسید.
شما نقش عمده را در بحث و مستندسازی به خاطر امضای پیمان همکاری استراتیژیک ایالات متحده با افغانستان پیمان ایفا کردید. رییس‌جمهور ترمپ اظهاراتی ارایه کرده که باعث رنجش مردم گردیده است، اما عکس‌العمل شما در مقابل اظهارات اخیر ایشان با یادآوری از تهاجم شوروی سابق به افغانستان و کم‌ارزش جلوه‌دادن تلاش‌های هندوستان و کم‌اهمیت دانستن «ساخت کتابخانه در افغانستان از سوی هندوستان» چیست؟
هندوستان و افغانستان دو کشور مردم‌سالار (دموکراتیک) هستند. کمک هندوستان به تقویت روندهای دموکراتیک در افغانستان خود بیانگر آن است که این کشور در افغانستان به دنبال دستیابی به چی است، چه جایگاهی را برای خود مدنظر می‌گیرد و چه نقشی را می‌خواهد در منطقه ایفا کند. ما در افغانستان از آن دسته اقدام‌ها قدردانی می‌کنیم و به تقویت پیشرفت‌هایی که در 17سال گذشته صورت گرفته، ادامه خواهیم داد. افغانستان دوره‌های دشواری را در جریان چهار دهه گذشته، تجربه کرده است. ما در آستانه دستیابی به صلح قرار داریم و متعهد به بررسی دقیق آن هستیم.
اعلامیه‌هایی از سوی دفتر رییس‌جمهور غنی، ریاست دفتر ریاست جمهوری و سرپرست وزارت دفاع بعد از اظهارات آقای ترمپ به نشر رسیده است. تاکنون پاسخ درستی به اظهارات آقای ترمپ، در افغانستان و جاهای دیگر داده نشده است.
ببینید! حقیقت امر این است که ما باید به کاری که می‌کنیم ادامه دهیم. تا جایی که وظیفه من ایجاب می‌کند، مهم این است که تمرکزم را روی موضوع امنیت ملی حفظ کنم. من به این کار ادامه خواهم داد و دلیل دیدار من از هندوستان نیز همین (تمرکز روی وظیفه‌ام به عنوان مشاور امنیت ملی افغانستان) است. هندوستان نیز باید بر امنیت ملی، نه تنها به خاطر خودش؛ بل به خاطر منطقه نیز خود تمرکز کند. دلیل آن، همان طور که گفتم این است که ما همه به هم پیوند خورده‌ایم.
اجازه دهید به پالیسی (استراتیژی) آقای ترمپ برای جنوب آسیا بپردازم که در اگست سال 2017 اعلام شد. آیا دید شما این است که اکنون همه‌چیز (در مورد استراتیژی) برعکس شده است؟ گزارش‌هایی نشر شده که از سوی کاخ سفید به صورت رسمی تأیید نشده، مانند سوریه، احتمال کاهش نیروهای (امریکایی) در افغانستان وجود دارد. اقدام‌های شورای امنیت ملی افغانستان در صورت مقابله به چنین وضعیتی چه خواهد بود؟
افزایش در شمار نیروها که در سال 2018 صورت گرفت، قضیه‌یی است که در این اواخر اتفاق افتاد. کاهش شمار نیروها تأثیر قابل ملاحظه‌یی نخواهد گذاشت. ما در حال آماده‌شدن بوده‌ایم، و در حقیقت امور امنیتی کشور را از سال 2014 که یک‌صد هزار سرباز ناتو از افغانستان خارج شدند را تا اکنون رهبری کرده‌ایم. ما به بالابردن ظرفیت و توانایی قوای امنیتی خود ادامه می‌دهیم و به دستاوردهایی که طی چهار سال گذشته داشته‌اند، افتخار می‌کنیم. ما آماده روبروشدن با هرگونه وضعیتی هستیم و من بالای توانایی‌های نیروی کشور اعتماد کامل دارم. دراین اواخر برای اینکه بتوانیم خلاهای ممکن را پر کنیم، در سطح رهبری سکتور امنیتی تغییراتی ایجاد کردیم. بگذارید واضح بسازم، افغانستان برای قرن‌ها از خود دفاع کرده است و همچنان به دفاع از حقوق خود با قدرت ادامه خواهیم داد. افغانستان یک ملت مستقل است که هرگز به دست کسی که در تلاش فتح آن بوده نیفتاده است. امروز باید بگویم که ما در یک موقف بسیار قوی قرار داریم تا بتوانیم ثبات پایدار را در افغانستان برقرار سازیم.
همان‌طور که شما گفتید، تغییرات زیادی در اداره افغانستان رونما گردیده است. امرالله صالح و اسدالله خالد که به عنوان وزرای امور داخله و دفاع ملی افغانستان تقرر یافته‌اند، هر دو، روسای قبلی امنیت ملی افغانستان هستند و موقف تندی علیه پناهگاه‌های امن در پاکستان دارند که طالبان و دیگر گروه‌های تروریستی دیگر از آن استفاده می‌کنند. پیامی اداره جدید -وزارت‌های دفاع و داخله- در شرایط کنونی چه می‌تواند باشد؟
صلح آرزوی مردم افغانستان است. اما تا زمان برقراری صلح، ما باید از مردم‌مان دفاع کنیم. پیام ساده است. ما از مردم‌مان دفاع خواهیم کرد و این کار را با قدرت انجام خواهیم داد.
ایالات متحده بارها از پاکستان خواسته تا پناهگاه‌های امن تروریستان را در پاکستان از بین ببرد یا از اقدام علیه آن‌ها اطمینان بدهد. با درنظر داشت این موضوع در شرایط کنونی، تا چه اندازه پیشرفت را می‌توان تصور کرد؟ رییس‌جمهور ترمپ این کار را با یک توئیت در روز اول جنوری با اظهارات تند (علیه پاکستان) شروع کرد، اما اکنون به نخست‌وزیر عمران خان نامه می‌فرستد و به نظر می‌رسد که می‌خواهد بخشی از این روند باشد. ارزیابی شما از رویارویی ایالات متحده با پاکستان در پاسخگو ساختن حکومت، اداره و دولت (این کشور) که مسبب فعالیت‌های تروریستی علیه مردم افغانستان است، چیست؟
تروریزم دشمن همه ماست. یکی از دلایلی که افغانستان و هندوستان، همکاران خوبی هستند، اتفاق نظر هر دو کشور روی موضوع تروریزم است. تروریزم برای منطقه زیان‌بخش است. این پدیده برای جهان و بشریت نیز زیان‌بخش است. ما می‌خواهیم شاهد آن باشیم که همه همسایگان ما یک نقش سازنده را در پایان بخشیدن یا کاهش تروریزم ایفا کنند. این پدیده (تروریزم) برای هیچ‌کس خوب نخواهد بود. ما می‌خواهیم در مورد اینکه چگونه می‌توان نقش سازنده و موثر برای از بین بردن تروریزم یا همکاری در محو آن داشته باشیم، بحث کنیم.
با توجه به صحبت شما، بگذارید سوال دیگری را مطرح کنم؟ آیا پاکستان هنوز در ذهنیت سال‌های 1980 گیر مانده است؟ آیا این کشور اراده‌یی برای تغییر دارد؟
من تنها در مورد آنچه افغانستان انجام می‌دهد، می‌توانم صحبت کنم. برای ما، این مهم است که ثبات را در افغانستان برقرار سازیم. به هر قیمتی که شده، این کار را انجام خواهیم داد. ما قربانی گزافی را به خاطر (آوردن ثبات) با شکست تجاوزگران شوروی سابق در دهه هشتاد میلادی داشتیم و بعد از این هم همچنان به دفاع از ملت افغانستان در برابر تروریزم ادامه خواهیم داد. در جریان 17سال گذشته، تعداد 55000 تن از قوای امنیتی کشور شهید شده‌اند. آن‌ها جان خود را برای ما فدا کردند که بتوانیم شاهد یک آینده بهتر باشیم. به همین دلیل، ما هرگز تسلیم نخواهیم شد.
البته ما نباید به دام ارقام بیفتیم. افراد و خانواده‌هایی هستند که بر اثر آن متأثر شده‌اند، اما وقتی به ارقام می‌بینیم، وقتی شما در مورد ظرفیت و توانایی قوای امنیتی صحبت می‌کنید، تعدادی که کشته شده‌اند، رقمی بیشتر از سال 2015 -بر اساس گزارش‌های آن زمان- را نشان می‌دهد. بنابراین، دید شما از این وضعیت چیست؟ شما می‌گویید که در آستانه صلح قرار دارید، اما آیا در مرحله حساس (دوراهی) قرار ندارید؟
لحاظ جغرافیایی، افغانستان یک کشور کوهستانی است. از نظر نفوس، ما دارای جمعیت کم هستیم. ما تمایل داریم که هر اینچ کشور خود را کنترول کنیم، اما به صورت واقع‌بینانه، در شرایط امنیتی کنونی، برای ما امکان انجام این کار وجود ندارد. بنابراین، ما اولویت‌بندی می‌کنیم که کدام ساحه را حفظ کنیم. تمرکز ما بیشتر روی امنیت ساحات از نظر جمعیت/نفوس است، نه امن ساختن و حضور در هر اینچ کشور. از این رو، برای ما مهم است که ساحات خاص را تحت کنترول داشته باشیم، طبعا ساحاتی وجود دارند در مقطع کنونی به اندازه ساحات دیگر اهمیت کمتری دارند. از لحاظ جمعیتی، 89درصد جمعیت کشور در ساحاتی زندگی می‌کنند که امنیت آن به دست نیروهای امنیتی کشور است. ما خدمات عامه و بشردوستانه را برای تمامی افغان‌ها در هر جا که باشند فراهم می‌کنیم. بنابراین آنان می‌توانند از خدماتی که از حکومت انتظار فراهم‌کردن آن می‌رود، برخوردار شوند. یک شخص به آسانی و تنها با استفاده از یک تفنگ می‌تواند برای صد تن وحشت ایجاد کند؛ این یک حقیقت است. از آنجا که ساحاتی وجود دارند که طالبان و گروه‌های تروریستی دیگر می‌توانند وحشت و دهشت خلق کنند، ما روی یک پلان قوی کار می‌کنیم که این ترس و وحشت را از بین ببریم. صلح آرزوی نهایی مردم ماست و ما برای دستیابی به آن به کار خود ادامه خواهیم داد. همچنین، وظیفه ماست که برای مردم امنیت را تأمین کنیم تا آن‌ها بتوانند در مورد نحوه و چگونگی زندگی خود تصامیم درست اتخاذ کنند. اخیرا ما شاهد انتخابات پارلمانی در کشور بودیم. علی‌رغم همه تهدیدها، مردم در صفوف رأی‌دهی ایستادند و رای دادند. پیام روشن مردم این بود که می‌خواهند کنترول آینده خود را به دست گیرند. به عنوان حکومت، ما باید این امنیت را برای‌شان فراهم کنیم.
زلمی خلیلزاد، نماینده خاص وزارت خارجه ایالات متحده برای مصالحه افغانستان، از 9 کشور دیدار کرده که نام هندوستان هنوز در میان این کشورها دیده نمی‌شود. هر چند گزارش‌هایی وجود دارد که ایشان در آینده نزدیک ممکن است از هندوستان نیز دیدار کند. پیشرفت گفتگوها را چطور ارزیابی می‌کنید؟ به خاطر اینکه در هریک از این گفتگوها، طالبان با نشر اعلامیه‌هایی گفته‌اند که آنان با حکومت افغانستان یا نمایندگان آن صحبت نخواهند کرد.
مردم افغانستان صلح می‌خواهند. به عنوان یک دولت مسوول، ما به هرگونه تلاش برای فراهم‌کردن فرصت (صلح) ادامه خواهیم داد. در عین زمان، ما درک می‌کنیم که گروه‌های (طالبان) ممکن است که با استقلال کامل فعالیت نکنند و تحت نفوذ و کنترول دیگران قرار داشته باشند که هر دوی ما به خوبی از این موضوع آگاه هستیم. آن‌ها نخست، به دنبال اهداف خود هستند. اگر طالبان افغان هستند و می‌خواهند در افغانستان نقش ایفا کنند، من یک بار دیگر از این فرصت استفاده کرده از آنان دعوت می‌کنم که با افغان‌ها (حکومت افغانستان) صحبت کنند. بدون گفتگوهای بین‌الافغانی، صلحی وجود نخواهد داشت. حکومت در مقاطع مختلف پیشنهاد آتش‌بس و فرصت‌هایی برای صحبتهای مستقیم و بدون شرط ارایه کرده است. البته، صلح باید مشروط باشد و مورد موافقه مردم عام و محل باشد. اما این که ما آماده هستیم تا بدون پیش‌شرط با آن‌ها دیدار کنیم، یک قدم بزرگ است. چنین شرایطی در گذشته وجود نداشته و با گذشت زمان، ممکن است که فرصت کنونی نیز وجود نداشته باشد.
دور بعدی گفتگوها انتظار می‌رود که در جده برگزار شود، (این گفتگوها برگزار نشد) اما حکومت افغانستان اظهار داشته در صورتی که طالبان با حکومت وارد مذاکره نشوند، نه حکومت افغانستان در نشست مذکور اشتراک می‌کند و نه نمایندگان آن. شرطی که هم‌اکنون وجود دارد، همین است؟
این یک شرط برای گفتگوها نیست. اگر طالبان آماده صحبت با حکومت افغانستان باشند، ما در این نشست اشتراک خواهیم کرد. شرط روی خود پروسه است. اگر آن‌ها نمی‌خواهند که اشتراک کنند یا به صورت مستقیم با حکومت افغانستان وارد گفتگو شوند، حضور در این گفتگوها فایده‌یی برای ما به همراه نخواهد داشت. صلح، آرزوی ماست. ما به عنوان یک حکومت، اقدامی را انجام خواهیم داد تا اطمینان بدهیم که ما پروسه را در اختیار داریم که تحکیم بیشتر امنیت در افغانستان نیز شامل این موضوع خواهد بود. همچنین وظیفه ماست که امنیت را برای مردم تأمین کنیم و به تقویت نیروهای امنیتی کشور ادامه دهیم. استعمال مشروع قوه بخشی از قانون اساسی افغانستان برای محافظت از مردم است. افتخار دارم که بگویم در تمامی عرصه‌های نیروهای امنیتی -قوای هوایی، قوای خاص و کماندو- پیشرفت‌های خوبی داشته‌ایم. ما پیشرفت چشمگیر در پولیس و اردوی ملی داشته‌ایم. رهبران آموزش‌دیده در تمامی سطوح این سکتورها به کار گماشته شده‌اند. ما آماده دفاع از ملت هستیم و این کار را برای 17سال انجام داده‌ایم. ما از قربانی برای آوردن ثبات به کشور ترسی نداریم. اگر طالبان می‌خواهند بخشی از این روند باشند و به مردم خدمت کنند، ما حاضر به بحث در مورد خواسته‌های آنان هستیم.
به نظر می‌رسد که طالبان برای اشتراک در این دور گفتگوها، شرط‌های بیشتری داشته باشند. دفعه قبل زمانی که براساس گزارش‌ها پیشنهاد آتش‌بس ارایه شد، امکانات ایجاد یک حکومت موقت وجود داشت، و بعدا آن‌ها درخواست کردند که رهبری حکومت موقت را برعهده گیرند. همان طور که پیش می‌رویم، به نظر می‌رسد که خواسته‌های آنان در حال افزایش است. آیا این همان موضوعی است که شما قبلا به آن اشاره کردید، که آن‌ها تحت نفوذ و کنترول دیگر نهادها و حکومت هستند. پس آنان صلح نمی‌خواهند؟
اجازه دهید که دروغ‌پراکنی را از آنچه واقعا جریان دارد، جدا سازیم. هیچ گونه بحثی در مورد شخص برای حکومت موقت وجود نداشته است. افغانستان یک کشور دموکراتیک بوده و دارای روند مشروع/مطابق به قانون اساسی است. ما به آنچه در اختیار داریم، متعهد هستیم. انتخابات ریاست جمهوری در ماه جولای برگزار خواهد شد و یک بار دیگر هر کس خود را برای آن آماده می‌کند؛ حقیقت همین است. آنچه در فضای دروغ‌پراکنی رخ می‌دهد، هیچ اعتباری ندارد.
درست است. از آنجا که رییس‌جمهور ترمپ با عجله خواستار خروج نیروهای امریکایی از افغانستان است، به اعتقاد شما آیا منافع ایالات متحده امریکا و زلمی خلیلزاد با نیتی که شما برای صلح دارید، در تضاد خواهد بود؟ آیا این امر مانعی در برابر تلاش‌ها برای حفظ پروسه صلح به عنوان یک روند به رهبری، مالکیت و کنترول افغان‌ها نمی‌باشد؟
ایالات متحده امریکا و افغانستان یک موافقت‌نامه امنیتی دوجانبه دارند که روابط ما را از جنبه‌های مختلف مدنظر گرفته است. اجرای آن ادامه خواهد یافت و هرگونه تصمیمی که باید اتخاذ شود، به مالکیت و رهبری افغان‌ها خواهد بود. ما روند صلح را رهبری کرده‌ایم. ما پیشنهاد اولین آتش‌بس را ارایه کردیم، همچنین آتش‌بس دوم؛ و در صورت امکان، به دنبال آتش‌بس سوم نیز هستیم. حکومت افغانستان می‌خواهد آنچه خواست مردم است را انجام دهد. ما می‌خواهیم شاهد کاهش خشونت باشیم. اگر قرار است از طریق یک آتش‌بس صورت گیرد، ما همیشه آمادگی احتمالی این چنین موضوعات را داشته‌ایم، اما در صورتی که پیشنهاد ما رد شود، ما به دفاع از مردم خود ادامه خواهیم داد.
نقش هندوستان را در این روند چگونه ارزیابی می‌کنید؟ هندوستان یک ناظر را به نشست مسکو در افغانستان فرستاده است. ما دو دیپلومات قبلی را به شمول سفیر سابق هند در افغانستان که اکنون یکی از اعضای بورد مشورتی امنیت ملی هندوستان می‌باشد را به مسکو فرستادیم. نقش هندوستان در آوردن صلح به افغانستان و منطقه چیست؟
هندوستان و افغانستان در مورد تروریزم اتفاق نظر دارند. هر دو کشور به روندهای دموکراتیک باور دارند. باور هر دو کشور این است که مردم باید قادر به تعیین سرنوشت آینده‌شان باشند. هر دو کشور به مشروعیت حکومت‌ها و نقشی که باید ایفا کنند، باور دارند. هندوستان به همکاری خود با ما (افغانستان) در روندهای متذکره ادامه خواهد داد و دیدار من از این کشور، تضمین و تـأیید دوباره برای این موضوع است که ما به هم نظر بودن خود در این عرصه ها ادامه خواهیم داد.
وقتی صحبت از انتخابات می‌شود، بعضی شایعات وجود دارد که انتخابات ریاست جمهوری به تعویق خواهد افتاد تا به نحوی روند صلحی که ایالات متحده خواستار آن است، میسر شود. آیا این حقیقت دارد، یا یک نوع دروغ‌پراکنی است؟
یقینا. یک تعویق کوتاه وجود داشته، اما به خاطر خود روند انتخابات است. کمیسیون مستقل انتخابات برای برگزاری انتخابات معتبر و عادلانه نیاز به زمان بیشتر دارد. مردم مستحق یک انتخابات معتبر هستند. یک تعویق کوتاه از ماه اپریل تا جولای وجود خواهد داشت؛ زیرا کمیسیون نیاز به آمادگی بهتر دارد. هیچ توطیه‌یی در پشت صحنه وجود ندارد.
حرکت به سوی انتخابات ریاست جمهوری در حال سرعت گرفتن است. بعضی افراد آمادگی اعلام کرده‌اند و می‌گویند آن‌ها در مقابل رییس‌جمهور غنی در انتخابات خواهند ایستاد. حنیف اتمر، مشاور امنیت قبلی، در مورد تکت انتخاباتی خود که در آن یونس قانونی؛ رییس اسبق پارلمان و محمد محقق به عنوان معاونان حضور دارند صحبت می‌کند. آیا این به شما امیدواری می‌دهد که روند دموکراتیک رو به جلو در حال حرکت است حتی اگر در مخالفت با اداره کنونی باشد؟
مردم افغانستان انتخابات خود را دوست دارند. ما با تعهد کامل اشتراک خواهیم کرد. بعضی چهره‌ها قبلا تکتهای خود برای انتخابات ریاست جمهوری ثبت کرده‌اند یا در حال ثبت هستند. بسیاری دیگر بسته‌های معلوماتی ریاست جمهوری را دریافت کرده‌اند. برای ما مهم است که به این روند ادامه دهیم تا مردم بتوانند کسی را که می‌خواهند انتخاب کنند و خواست خود در مورد صلح و پیشرفت را به آنان برسانند. ما منتظر انتخابات ریاست جمهوری آینده هستیم. این یک فرصت برای افغان‌ها خواهد بود تا تعهد خود نسبت به دموکراسی را تجدید کنند.
شما همچنین در مورد تغییر نریتیف مبنی بر چگونگی دید جهان نسبت به افغانستان صحبت کردید. به طور مثال، زمانی که شما در مورد حقوق زنان صحبت می‌کنید، ما شاهد اقداماتی در سطوح پایینی و هم بالایی حکومت در این راستا بوده‌ایم. به طور نمونه، سفیر افغانستان در ایالات متحده یک خانم است؛ عادله راز که به عنوان نماینده دایمی افغانستان در سازمان ملل متحد گماشته شده و 28درصد از نمایندگان مجلس را زنان تشکیل می‌دهند.
افغانستان کنونی، یک کشور متفاوت است. بسیاری‌ها درک نمی‌کنند که این کشور چقدر تغییر کرده است. جای تأسف است که سرخط‌های خبری خارج از کشور در مورد افغانستان، هنوز در مورد «جنگ» است. در داخل کشور، جامعه ما راکد و بی‌حرکت باقی نمانده، بل پیشرفت‌هایی داشته است. از برکت فرصت‌هایی که در هفده سال گذشته برای ما میسر شده است، افغان‌ها به خارج از کشور رفتند و تحصیلات عالی را در کشورهای خارج به شمول هندوستان کسب کردند. آن‌ها بازگشته‌اند و در حال عملی ساختن آنچه هستند که فرا گرفته‌اند.
اجازه بدهید کمی در مورد زندگی شخصی‌تان صحبت کنیم. خانم شما قبل از این که عاشق شما شود، عاشق افغانستان شده بود؟
افغانستان کشوری است که اگر یک‌بار به آن سفر کنید، شما را جذب خواهد کرد. نه تنها کشور، بل مردم آن نیز شما را جذب خواهند کرد. به‌رغم بدبختی‌هایی که بر ما تحمیل شده، مردم افغانستان همچنان باصفا، مهمان‌نواز و خوش‌برخورد هستند. یک انعطاف‌پذیری باورنکردنی در این مردم وجود دارد، بنابراین وقتی حتی روزنه کوچک خوش‌بینی وجود داشته باشد، مردم در آن فرصت را دیده و آینده روشن‌تر را ترسیم می‌کنند.
حوصله و پشتکار تجسم‌کننده آنچه می‌باشد که شما انجام داده‌اید. اگر به درستی به یاد بیاورم، شما در مصاحبه اول‌تان گفتید همیشه مادرتان را به یاد می‌آورید که قصه گوساله‌یی را می‌کرد که بعد از شیرخوردن به بالاشدن به کوه ادامه می‌داد. یک مثال کامل از آنچه شما در موردش صحبت می‌کنید؛ حوصله و پشتکار.
افغانستان بار سنگینی را بر دوش کشیده است. قوای امنیتی افغان به خاطر دستاوردهای‌شان از سال 2014 تا کنون، به اندازه کافی مورد ستایش قرار نگرفته‌اند. ما همزمان با اینکه مصروف جنگ هستیم، در حال انکشاف و ساخت یک نیروی نظامی نیز هستیم و توانسته‌ایم که این کار را، همزمان با دفاع از کشور، با موفقیت انجام دهیم. (نیروهای ما) اکنون در حالت تهاجمی قرار دارند. با وجود همه پروپاگندا و تبلیغات سوء، دشمن در حال فرار است. این امر توانایی و تعهد مردم افغانستان را مبنی بر ادامه به سرمایه‌گذاری بالای نیروهای امنیتی نشان می‌دهد. از یک‌سو می‌جنگیم و از سوی دیگر نهادهای‌مان را می‌سازیم. من به نیروهای امنیتی کشورم افتخار می‌کنم؛ زیرا آن‌ها اشخاصی هستند که کشورشان را می‌شناسند، ارزش وطن‌پرستی را درک می‌کنند و می‌دانند که برای مصون ساختن یک آینده بهتر برای تمام ما چه کاری باید انجام بدهند.
همسر شما فعالیت‌های زیادی در سطح اجتماعی در کشور انجام داده است، خصوصا با اطفال. مشاور امنیت ملی در اوقات فراغت چه کاری انجام می‌دهد؟ آیا اوقات فراغت دارد؟
واقعا افتخار می‌کنم که می‌توانم به کشورم خدمت کنم. این یک فرصت برای من است که کاری انجام بدهم و برای ملتم جبران کنم. مطمینا بعد از برقراری صلح، اوقات فراغت زیادی وجود خواهد داشت.
تشکر بسیار زیاد.
