راه مدنیت: جوانان درواز بدخشان مقیم کابل، روز جمعه 26 میزان 1398 همایش بزرگ دادخواهی را برای وضعیت بد امنیتی «دروازها» در کابل برگزار کردند.
جوانانی که این نشست را برگزار کردند، می‌گویند نظر به حساسیت جغرافیایی و منطقه‌یی که درواز بدخشان دارد، حضور و وجود طالبان در آن محیط بسیار خطرناک است.
به گفته آنان، وجود طالبان باعث قطع شدن روابط تجارتی و ترانزیتی میان افغانستان و تاجیکستان می‌شود. این مساله مردم محل را با قحطی و تنگ‌دستی شدید روبرو می‌سازند که خطرناک‌تر از جنگ و تروریسم است.
در این نشست، وکلای بدخشان، استادان دانشگاه، جوانان و نخبگان ولسوالی‌های درواز سخنرانی کردند و از بعد جامعه‌شناختی، از نظر دینی، از نظر نظامی و اجتماعی به قضیه پرداختند و مکانیزم‌های عملی و اجرایی را برای مهار جنگ ولسوالی نسی پیشنهاد کردند که به گفته آنان با همکاری جوانان و وکلای بدخشان پی‌گیر و عملی خواهد شد.
دکتور جلال جلال، در سخنانی گفت: «یکی از عوامل جنگ در ولسوالی‌های درواز به‌ویژه نسی، ریشه در فقر و تهی‌دستی مردم دارد. مردم بیکار و بدبخت هستند و از سر ناگزیری ممکن دست به تفنگ و اسلحه ببرند.» وی اذعان داشت که این جنگ به‌نفع هیچ کس نیست، کسانی که جنگ را در سطح کلان رهبری می‌کنند، هرگز قدرت را را به طالبان نخواهند داد.
عین‌الدین بهادری سخنران دیگر گفت: «در جنگ و ناامنی‌های بدخشان، خیلی از سیاست‌گران خود بدخشان دست دارند و برای منافع شخصی خود پروایی وضع امنیتی محلات بدخشان را ندارند. مسالۀ دیگر اینکه نبود تحصیل‌کرده‌ها و اهل دانش در ولسوالی‌های بدخشان، باعث شده است که مولوی‌ها، افراط‌گرایی را گسترش دهند و بستر تحجر و کج‌اندیشی باعث شود گروهک‌های افراطی زیر عنوان طالب و غیر طالب ظهور کند.»
در پایان این نشست، قطع‌نامه‌‌یی صادر شد که در بخشی از آن آمده است:
- این مجلس با درک درست از وضعیت وخیم امنیتی دروازها به‌خصوص ولسوالی نسی، از حکومت مرکزی، نهادهای امنیتی، وکلای بدخشان جدا تقاضا می‌کند که در مورد وضعیت پیش آمده توجه جدی نمایند.
- از علمای دین ولسوالی‌های درواز می‌خواهیم تا برضد این عناصر ویران‌گر، در مساجد تبلیغ و آگاهی‌دهی کنند. مسوولیت علمای در این زمینه سنگین و مهم است.
- از وزارت محترم دفاع، داخله، ریاست امنیت ملی جدا تقاضا می‌شود که در ساختار نهادهای امنیتی محلی و مسوولان دروازها هرچه زودتر تجدید نظر کند.
- از متنفذان و اهالی محترم دروازها می‌طلبد تا اگر ممکن و مقدور باشد، در برابر طالبان کمربند امنیتی ایجاد کنند و مانع هجوم طالبان از راغ‌ها به دروازها شوند.
رویا حسینی
اکرسخنان همه شنیده شود علاجی برای زدودن ناامنی و حلال همه معضلات ماباشد،پس من بسم الله محمدی یکی ازافرادجامعه کوچکی دروازها.وهمچنین دانشجوی دانشگاه کابل نظری به گفتن دارم:
اگرهمه ی نظریات نظرپردازان به گونه عقده مندانه و یک طرفانه نباشدبدون شک چوکی برای مشکلات باقی نمیماند،
بنابراین اگراسباب ورود وموضع گیری طالبان رابه طورکل دربدخشان به خصوص دروالسوالی های دروازبررسی کنیم به این نتیجه نائل خواهیم گشت که دست یک عده افرادبی بند و بار وناخلف است،
البته که من درسخنم طفره نرفتم،چراکه چشم دیدی خودم ومردم است،واگرازاشخاصیکه به کسی چشم ندوخته اند وبه کسی وابستگی ندارند وچشم مادی ندوخته اند،پاسخشان چنین است،برای این پرسش
پس توقع ما درقدم نخست ازمتنفذین واشخاص رویدارِمنطقه این است که بایدبی طرفانه قضیه رابرسی کنندلطفا!
چراکه دولت به محلات همچودروازهاچندین توجهی ندارد،به اینکه شایدمشکلات عدم راهای مواصلاتی است ویاهم….به هرصورت بایدبدون تشنج ودست درازی به همدیگراشخاص که سلاح غیرمجازقانونی دارندخلع سلاح شوند،
وازحق تلفی و غارتشان دست بردارند،
چراکه مابه عمرکوتاه خودبدون سلاح و پرخاشگری لقمه ی نان داشتیم امنیت،اخوت وهمسایگی داشتیم،ازوقتیکه بعضیهابرای به دست اوردن منافع بیشترشان وحفظ مآلشان دست به سلاح غیرمسؤلانه زدند،همه ی
سبزهای مادراول فصل بهارخزان شد
وازعلماءدین که سخنانشان بیشتر توجه مردم قرارمیگیرد،تقاضا ودر
خواست مااین است رابطه به صلح بین
مردم فکرکنندواین رابه حقیقت مبدل سازند،چراکه دین اسلام دین صلح وامنیت است،ودوم اینکه درهردوگروه
داشتهای خودرادارند،به اساس حرمت
رفاقتشان کاری ازدستشان خواهدامد